Misschien herken je de volgende vragen:

• Ik heb weloverwogen voor abortus gekozen, hoe kan het dat ik nu toch spijt en verdriet heb?
• Ik voel me boos op mezelf en op anderen. Waarom heb ik niet naar m’n gevoel geluisterd?
• Stiekem verlang ik ernaar weer zwanger te worden, is dat normaal?
• Ik voel me zo alleen, mijn partner begrijpt me niet. Hoe kan ik met hem over de abortus praten zonder ruzie te krijgen?
• Het geheim van de abortus weegt zwaar, maar als ik het mijn vriend/mijn ouders vertel stel ik ze teleur. Wat kan ik doen?
• De abortus is al zo lang geleden, hoe kan het dat ik er dan toch nog last van heb?

Als je geen ruimte neemt om stil te staan bij de emoties en gedachten na een abortus kan dat je uitputten en boos, verdrietig en eenzaam maken. Of je voelt juist niets meer.

Vanuit mijn ervaring met abortusverwerking kan ik je begeleiden bij:

• Het ruimte geven aan je gevoelens.
• Het helder krijgen van je gedachten.
• Het in vertrouwen durven nemen van een maatje om over de abortus te praten.
• Het een plaats geven van de abortus en weer naar de toekomst kunnen kijken.
• Het ontdekken hoe je in je dagelijks leven verder kunt.
• Zingeving.