Geadopteerd zijn, adoptieouder zijn, je kind hebben afgestaan: drie onlosmakelijk verbonden partijen van adoptie. Adoptie kent naast de vreugde van de komst van een kind ook de pijn van afstand doen en letterlijk of figuurlijk zoeken. 

Er komen vragen boven als:

• Mag ik er wel zijn?
• Op wie lijk ik eigenlijk?
• Ik vind het moeilijk gelukkig te worden in een relatie. Heeft mijn adoptie daarmee te maken?
• Mijn ouders geven me alle ruimte mijn biologische moeder te zoeken.  Waarom ben ik dan toch bang hen te kwetsen?
• Is mijn kind in aanleg zo druk of ligt het aan zijn adoptie?
• Hoe kan ik mijn kind helpen zich goed te hechten?

Ik heb ruime ervaring met het begeleiden van geadopteerden, adoptieouders en vrouwen die hun kind hebben afgestaan. Voor mij is het vanzelfsprekend al deze partijen tot hun recht te laten komen. Ik kan je ondersteunen bij:

• Je zoektocht naar je identiteit.
• Het leren herkennen van en omgaan met dubbele loyaliteiten.
• Het opbouwen van veiligheid en vertrouwen als basis voor het aangaan van relaties. 
• Het vergroten van inzicht in de hechtingsfasen en het toepassen daarvan bij de opvoeding van je kind.
• Het leren omgaan met de pijn van het gemis dat vaak een rol speelt bij adoptie.